Τη διαφορά έκανε φέτος η Νοτιοκορεάτικη ταινία «Παράσιτα», που στην πραγματικότητα σάρωσε στη φετινή τελετή αποσπώντας συνολικά τέσσερα αγαλματίδια, στις πιο σημαντικές κατηγορίες.
Η ταινία αποτελεί υβρίδιο μαύρης σάτιρας, θρίλερ και αλληγορίας για την ζωή των προνομιούχων και των μη προνομιούχων στη σύγχρονη Σεούλ, ταινία που σύμφωνα με την κριτική της εφημερίδας The Wall Street Journal «είναι πάντα μπροστά από τον θεατή της, σε κάθε σεκάνς».
Νωρίτερα τα «Παράσιτα» (Parasite) του Μπονγκ Τζουν Χο απέσπασαν το βραβείο καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου αλλά και της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Η ταινία του Μπονγκ Τζουν Χο, που ήδη απέσπασε σημαντικές διακρίσεις, σημείωσε επίσης μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, με έσοδα 161 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως (30 εκατ. στη βόρεια Αμερική).
Επίσης ο Μπονγκ Τζουν-χο έλαβε το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας για την ταινία.
Ο Μπονγκ κέρδισε το βραβείο που διεκδικούσαν το ιερό τέρας του Χόλιγουντ Μάρτιν Σκορτσέζε, ο Κουέντιν Ταραντίνο, ο Σαμ Μέντες, ή ο Τοντ Φίλιπς με τον «Τζόκερ» του.
Ο 50χρονος Μπονγκ κέρδισε βετεράνους, όπως ο Μάρτιν Σκορτσέζε και ο Κουέντιν Ταραντίνο. Παραλαμβάνοντας το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, αναφέρθηκε τιμητικά και στους δυο τους.
«Όταν πήγαινα σχολείο, μελετούσα τα φιλμ του Μάρτιν Σκορτσέζε. Και μόνο που ήμουν υποψήφιος ήταν τεράστια τιμή. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα κέρδιζα», είπε καταχειροκροτούμενος.
«Όταν ακόμα οι περισσότεροι στις ΗΠΑ δεν γνώριζαν καν τις ταινίες μου, ο Κουέντιν πάντα τις έβαζε στους καταλόγους του» με τα αγαπημένα του φιλμ, συνέχισε ο Μπονγκ. «Εδώ είναι. Κουέντιν, σ’ αγαπάω!»
«Θα πίνω μέχρι το πρωί», είχε πει νωρίτερα, όταν παραλάμβανε το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Ο Μπονγκ συνηθίζει να γυρίζει ταινίες η πλοκή των οποίων τις κάνει κωμωδίες και θρίλερ ταυτόχρονα, όπως για παράδειγμα το φιλμ «Μνήμες εγκλήματος» (Memories of Murder, 2003). Τα «Παράσιτα» είναι μακράν η πιο επιτυχημένη ταινία του μέχρι σήμερα. Ήδη πέραν της πολύ καλής εισπρακτικής της πορείας εξασφάλισε το κορυφαίο βραβείο στις Κάννες.
«Ήξερα ότι είχε τη δική του δύναμη, ότι θα πρόσφερε τροφή για σκέψη, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει πως μπορούσε να είναι τόσο επιτυχημένη ταινία στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, στη Γαλλία», παραδέχθηκε.
«Πολλοί αμερικανοί θεατές είπαν ότι τα ‘Παράσιτα’ είναι πολύ απρόβλεπτη ταινία, νομίζω ότι αυτό απόλαυσε το κοινό», πρόσθεσε. Εξερευνά, επισήμανε, την «ευγένεια προς τα ανθρώπινα όντα», την «ανθρώπινη αξιοπρέπεια».
«Αν ξεπεράσετε το φράγμα των δύο εκατοστών των υποτίτλων, ανακαλύπτετε καταπληκτικές ταινίες», είχε σχολιάσει με χιούμορ ο Μπονγκ παραλαμβάνοντας τη Χρυσή Σφαίρα τον περασμένο μήνα.
Η βραδιά πάντως άνοιξε με το βραβείο Β΄ ανδρικού ρόλου, το οποίο κέρδισε ο 56χρονος Μπραντ Πιτ — είναι το πρώτο του αγαλματίδιο για ρόλο στη μεγάλη οθόνη, έχει πάντως κερδίσει ένα ως παραγωγός το 2014 — για την ερμηνεία του στο φιλμ «Κάποτε στο Χόλιγουντ» (Once Upon a Time in Hollywood) του Κουέντιν Ταραντίνο.
Εξάλλου η παραγωγή του στούντιο Pixar (Ντίσνεϊ) «Η ιστορία των παιχνιδιών 4» (Toy Story 4) απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας animation, όπως εξάλλου και η τρίτη της σειράς το 2011. Αυτό είναι το δέκατο Όσκαρ το οποίο αποσπά το στούντιο Πίξαρ αφότου δημιουργήθηκε η συγκεκριμένη κατηγορία, το 2002.
Η ταινία «Αμερικανικό εργοστάσιο» (American Factory), που παρήγαγε το νεότευκτο στούντιο των Μπαράκ και Μισέλ Ομπάμα για λογαριασμό του Netflix, σε σκηνοθεσία της Τζούλιας Ράικερτ και του Στίβεν Μπόγκναρ, και καταγράφει τι συνέβη στους απολυμένους εργαζόμενους μιας αυτοκινητοβιομηχανίας στο Οχάιο το 2008, την περίοδο της ύφεσης στις ΗΠΑ, κέρδισε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ.
Το συμβόλαιο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων του Ομπάμα με το Netflix αποτελεί πρωτιά για οποιονδήποτε πρώην ένοικο του Λευκού Οίκου. Η πιο κοντινή σύγκριση που μπορεί να γίνει είναι με τον πρώην αντιπρόεδρο Αλ Γκορ, το ντοκιμαντέρ του οποίου «Μια άβολη αλήθεια» (An Inconvenient Truth) είχε κερδίσει Όσκαρ το 2007.
Εξάλλου η ταινία «Τζότζο» (Jojo Rabbit), σάτιρα στην οποία πρωταγωνιστεί ένας μικρός ναζί που ανακαλύπτει ότι η μητέρα του κρύβει στο σπίτι τους μια εβραιοπούλα, απέσπασε το βραβείο καλύτερου προσαρμοσμένου σεναρίου.
H συγκλονιστική ομιλία του Χοακίν Φοίνιξ
Ο Χοακίν Φίνιξ εξασφάλισε το αγαλματίδιο για τον A' ανδρικό ρόλο, για την συγκλονιστική του ερμηνεία στην ταινία Joker. Είναι το πρώτο Όσκαρ του Χοακίν Φίνιξ, μετά από τέσσερις υποψηφιότητες.
Ο 45χρονος ηθοποιός ευχαρίστησε τους πάντες και αναφέρθηκε ακόμη και στον αδικοχαμένο αδερφό του, Ρίβερ.
«Θεέ μου, είμαι γεμάτος τόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη τώρα. Και δεν αισθάνομαι ανώτερος από οποιονδήποτε από τους συναδέλφους μου ή από κάποιον σε αυτό το δωμάτιο, επειδή μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη, την αγάπη για τον κινηματογράφο, και αυτή η μορφή έκφρασης μου έδωσε την πιο εκπληκτική ζωή. Δεν ξέρω τι θα ήμουν χωρίς αυτό.
Νομίζω όμως ότι το μεγαλύτερο δώρο που μου έδωσε, και σε πολλούς από εμάς σε αυτή την αίθουσα, είναι η ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε τη φωνή μας για τους άφωνους. Έχω σκεφτεί πολλά για μερικά από τα θλιβερά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε συλλογικά. Και νομίζω ότι κατά καιρούς αισθανόμαστε ή αναγκαζόμαστε να νιώθουμε ότι υπερασπιζόμαστε διαφορετικούς στόχους, αλλά εγώ βλέπω κάτι κοινό.
Νομίζω ότι, είτε μιλάμε για ανισότητα μεταξύ των φύλων, είτε για ρατσισμό, είτε για δικαιώματα ομοφυλόφυλων είτε για ιθαγενή δικαιώματα ή για τα δικαιώματα των ζώων, μιλάμε για την καταπολέμηση της αδικίας. Μιλάμε για την πάλη ενάντια στην πεποίθηση ότι ένα έθνος, ένας λαός, μία φυλή, ένα φύλο ή ένα είδος έχει το δικαίωμα να κυριαρχεί, να ελέγχει και να εκμεταλλεύεται και να εκμεταλλεύεται έναν άλλο χωρίς να τιμωρείται.
Νομίζω ότι έχουμε αποσυνδεθεί από τον φυσικό κόσμο και πολλοί από εμάς, είμαστε ένοχοι για μια εγωκεντρική κοσμοθεωρία, την πεποίθηση ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου. Πηγαίνουμε στον φυσικό κόσμο και τον λεηλατούμε για τους πόρους του.
Αισθανόμαστε ότι δικαιούμαστε να γονιμοποιήσουμε τεχνητά μια αγελάδα και όταν αυτή γεννάει, κλέβουμε το μωρό της, παρόλο που οι κραυγές αγωνίας είναι αδιαμφισβήτητες. Και στη συνέχεια παίρνουμε το γάλα που προορίζεται για το μοσχάρι της και το βάζουμε στον καφέ μας και στα δημητριακά μας. Και νομίζω ότι φοβόμαστε την ιδέα της προσωπικής αλλαγής επειδή πιστεύουμε ότι πρέπει να θυσιάσουμε κάτι για να δώσουμε κάτι, αλλά τα ανθρώπινα όντα στο καλύτερο μας είναι τόσο εφευρετικά και δημιουργικά και έξυπνα.
Και πιστεύω ότι όταν χρησιμοποιούμε την αγάπη και τη συμπόνια ως κατευθυντήριες αρχές μας, μπορούμε να δημιουργήσουμε, να αναπτύξουμε και να εφαρμόσουμε συστήματα αλλαγής που είναι ευεργετικά για όλα τα αισθανόμενα όντα και το περιβάλλον.
Εγώ ήμουν...ήμουν ένας αλήτης στη ζωή μου. Ήμουν εγωιστής, ήμουν σκληρός κατά καιρούς, δύσκολος στις συνεργασίες και είμαι ευγνώμων που πολλοί από εσάς σε αυτή την αίθουσα μου έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία.
Και νομίζω ότι τότε είμαστε στο καλύτερο δυνατό σημείο, όταν υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον, όχι όταν διαγράφουμε ο ένας τον άλλον για τα λάθη του παρελθόντος, αλλά όταν βοηθούμε ο ένας τον άλλον να ωριμάσει, όταν εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλο, όταν καθοδηγούμε ο ένας τον άλλο στην λύτρωση. Αυτό είναι το καλύτερο της ανθρωπότητας.
Όταν ήταν 17 ετών, ο αδερφός μου έγραψε αυτό το λυρικό, είπε: Τρέχα στη διάσωση με αγάπη και η ειρήνη θα ακολουθήσει»
Επιβεβαίωσε τα προγνωστικά η Ρενέ Ζελβέγκερ
Η Ρενέ Ζελβέγκερ έλαβε το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου για την ενσάρκωση της θρυλικής ερμηνεύτριας Τζούντι Γκάρλαντ στη βιογραφική ταινία «Τζούντι» (Judy).
Είναι το δεύτερο Όσκαρ για την τεξανή ηθοποιό, που είχε λάβει βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου για την «Επιστροφή στο Cold Mountain» (Cold Mountain) το 2004 και ήταν υποψήφια τέσσερις φορές.
Ο πολύ μεθοδικός τρόπος με τον οποίο η Ζελβέγκερ μελέτησε για να μπορέσει να ενσαρκώσει την Γκάρλαντ, 50 χρόνια μετά τον θάνατό της — τα μαθήματα τραγουδιού, η σπουδή στην κινησιολογία της με τη βοήθεια χορογράφου... — της εξασφάλισαν ήδη μια Χρυσή Σφαίρα, ένα BAFTA κι ένα βραβείο της αμερικανικής ένωσης ηθοποιών (Screen Actors Guild).
Η ταινία επικεντρώνεται σε μια πολύ δύσκολη της διάσημης τραγουδίστριας, όταν αγωνιζόταν να ξεπεράσει την κατάχρηση ουσιών, την κατάθλιψη, την αϋπνία, την οικονομική αστάθεια και δικαστικές μάχες για την κηδεμονία των παιδιών της.
Η λαμπερή τελετή, στην οποία για δεύτερη χρονιά φέτος δεν υπήρχε κεντρικός παρουσιαστής, άρχισε με μια εκκεντρική ερμηνεία της Τζανέλ Μονέ, τραγουδίστριας και ακτιβίστριας, με Τζόκερ να χορεύουν στους ρυθμούς ενός τραγουδιού από το φιλμ «Ένας υπέροχος γείτονας» (A beautiful day in the neighborhood).
Ακολουθεί κατάλογος των σημαντικότερων βραβείων:
Καλύτερης ταινίας
«Παράσιτα» (Parasite)
Καλύτερου Α΄ ανδρικού ρόλου
Χοακίν Φίνιξ (Joker)
Καλύτερου Α΄ γυναικείου ρόλου
Ρενέ Ζελβέγκερ (Judy)
Καλύτερης σκηνοθεσίας
Μπονγκ Τζουν Χο (Parasite)
Καλύτερου Β΄ ανδρικού ρόλου
Μπραντ Πιτ (Once Upon a Time in Hollywood)
Καλύτερου Β΄ γυναικείου ρόλου
Λόρα Ντερν (Marriage Story)
Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου
Μπονγκ Τζουν Χο (Parasite)
Καλύτερου προσαρμοσμένου σεναρίου
Τάικα Ουατίτι (Jojo Rabbit)
Καλύτερης ταινίας animation
Toy Story 4
Καλύτερου ντοκιμαντέρ
American Factory
Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας
Parasite
Καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού
«(I'm Gonna) Love Me Again» (Rocketman)
Πηγή:https://gr.euronews.com/
Hello, my name is Jack Sparrow. I'm a 50 year old self-employed Pirate from the Caribbean.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου